DÜNYA HALİ

Bugün yine bir cenazedeydim.
Sessiz bir huzurun arefesindeydim

Son yolculuğuna uğurlanıyordu kabristanlıkta
Kısada olsa taşınırken mevta, dostlarının omuzlarında

Çukura yakın bir yere koydular tabutu.
İki kişi indi çukura biri oğlu diğeri torunu.

Kenarda duranlar başları önde kimi eğik mahzun
Hoca başladı okumaya duayı uzattı bir hayli uzun

Hakkınızı helal edin dediğinde hocanın
Yüksek perdeden “Helal olsun” sesi hakkı olan olmayanın

Hoca talkın veriyor, anasının adını söyleyip üçlüyordu.
Onun için herhalde Cennet anaların ayakları altında deniyordu.

Dönerken iç geçirenler, rahmet dileyenler, dua edenler, tanıdık kabirlere
Çıktık kabristandan ayaz başlamıştı dua eden eller girdi ceplere

Buz gibi toprak, hava, su, buz gibi soğumuş vücudlar.
Paltoların yakaları kalkık, başlar kısık, gözlerde yaşlar.

Rahmetle anılan; komşular, eş, dost, tanıdık, tanımadıklarımız.
Kabristan çıkana kadar mahzunluğumuz, ahiret kaygılarımız.

Sessizlik hakim her bir dilde, yumuşamış gönüllerin sıcaklığı,
Kabirleri gördükçe mermer taşları, akla gelen dünya pişmanlığı.

Çok değil daha arabanın kontağı çevrilince bastı dünyanın kaygıları.
Bankaya gideceğim, müşteri gelecek, randevum var aldatmacıları.